MUSHY: People come and go

A thought. A very short one.

I wonder why most of the good friends I have have already migrated to the [insert country here]. It's just sad. I want to see them badly, pero anong magagawa ko? We're thousands of miles apart.

Halos wala na ngang matira rito sa Pinas eh. Yung 2 sa pinakamalapit sa puso ko, sina Ate Susan (best friend ng mom ko) at Ate Dianne (pinsan ko) parehong nasa ibang bansa na. Sina Larcey (happy ending), Nico at Chiqui (4th year high school best buds), nag-migrate na sa ibang bansa. Kahit hindi ko naman sila nakakasama lagi nung andito pa sila, ibang klase pa rin yung pinagsamahan namin.

Hanggang Friendster at chat na lang ngayon.

Shempre natutuwa pa rin ako na kahit papano, napunan ng blogging ang social life ko. Nagkaroon ako ng maraming kaututang-dila at kasama sa mga gimik. Pero yung mga taong matagal ko ring nakasama (well, technically not, pero you know what I mean), ayun, nagsi-alisan na.

This year is one of the saddest years of my life, blog events notwithstanding. Ang dami kong pinoproblema. Kahit lumawak na ang network ko, madrama at feeling empty pa rin ako.

Ange, Jez, at Love, wag kayong lilipat ng ibang bansa sa ngayon ha. Naku, sinasabi ko sa inyo, pasasabugin ko eroplanong sasakyan niyo. :p